Olga (27) verliet zes jaar geleden Oekraïne om te ontdekken hoe het is om in een ander land te wonen en werken. Ze leerde in Nederland haar vriend kennen en is van plan om te blijven. ‘Teruggaan naar Oekraïne kan niet, het is er door de oorlog niet veilig. Ik mis mijn familie wel,’ vertelt Olga. ‘Mijn moeder en zus met haar twee kindjes konden net op tijd het land verlaten, maar mijn oom, neven en nichten zijn nog in bezet gebied. Daar ben ik het contact mee verloren. Ik hoop dat alles goed met ze gaat.’
Op facebook las Olga over Scuba Encounters: een MDT-project opgezet door Helping Heroes. Hierin gaan Oekraïense en Nederlandse jongeren samen duiken. Michel: ‘Het bleek lastig om in de zomervakantie Oekraïense jongeren via de opvanglocaties te bereiken. Het leek wel alsof iedereen de Oekraïners probeerde te beschermen. Wat als ze niet kunnen zwemmen? Ze durfden geen verantwoordelijkheid te nemen. Daarom zijn we een facebookcampagne gestart, om buiten de opvanglocaties om in contact te komen met Oekraïense jongeren. We hebben gericht getarget op jongeren die Oekraïens spreken.’
Het MDT-project Scuba Encounters maakt volgens Michel op twee manieren impact. ‘Oekraïense jongeren doen even iets leuks en bereiden hun netwerk uit.' Olga onderschrijft dat: ‘Duiken was iets dat ik altijd al wilde proberen, dus ik was gelijk enthousiast! Ik vond het ook fijn om op deze manier andere jongeren te leren kennen.’ ‘Daarnaast horen Nederlandse jongeren van Oekraïense leeftijdsgenoten wat zij meemaken,’ vult Michel aan. ‘Daarmee verruimen ze hun blikveld, want anders wordt hun beeld alleen gevormd door wat de media naar buiten brengt.’
Olga werd aan een duikbuddy gekoppeld en mocht na een instructie het water in. ‘Het was een uitdaging, alles onder water is anders. Je moet anders ademen en kunt er niet praten, communiceren gaat via gebaren. Ik moest de eerste duik vooral mijn lichaam onder controle zien te krijgen.’ Toen dat eenmaal lukte, ervaarde ze pure vreugde. ‘Het is er zo stil, je voelt alleen de vibraties. Het water werkt heel ontspannend, magisch bijna. Ik kon even alle stress loslaten.’
‘Duiken is zoveel meer dan alleen een pak aantrekken en het water ingaan,’ aldus Michel. ‘Het gaat over samenwerken met je buddy, onder water ben je afhankelijk van elkaar. Over samen voorbereiden, plannen en vooruitkijken. Je lichaam tot rust kunnen brengen door ademhalingsoefeningen te doen. Als je die competenties nu meegeeft, kunnen ze dat later ook toepassen.’
Naast het duiken kwamen de jongeren meerdere keren samen om te wandelen of zwerfafval op te ruimen. ‘In al onze duikprogramma’s houden we clean up-acties om zo iets terug te doen voor de stad,’ aldus Michel. ‘We maken daarmee jongeren bewust van de vervuiling, zoals al het plastic dat in onze rivieren belandt.’ Een van de opdrachten was om in de supermarkt iets te kopen dat niet in plastic zat. ‘Ik kon alleen komkommer en courgette vinden,’ vertelt Olga. ‘Dat was echt een eye-opener. Ik ben me ervan bewust geworden hoeveel invloed onze dagelijkse routine heeft op onze omgeving en hoe we zowel boven als onder water duurzamer met het milieu om kunnen gaan.’
Aan het project deden ruim honderd jongeren van 14 tot 27 jaar mee van allerlei nationaliteiten, de meeste met een migratieachtergrond. Een bereik waar Michel, ondanks de lastige start, trots op is.
‘Iedereen kon elkaar beter leren kennen en ervaringen delen tijdens de ontmoetingen,’ vertelt Olga. Zo leerde ze Kevin kennen, hij is half Oekraïens en probeert de Oekraïense taal te leren. ‘Ik gaf hem een Oekraïens boek cadeau om hem extra te motiveren en las er een gedicht uit voor. Ik vond het fijn om weer even in mijn moedertaal te kunnen communiceren. Ik heb het ook vertaald naar het Nederlands, het gedicht maakte veel los bij de jongeren. Ik hou van het multiculturele!’
Michel wil alle organisaties die iets willen betekenen voor jongeren aanmoedigen om MDT aan te bieden. ‘Aan de hand van leuke, leerzame activiteiten maken jongeren kennis met nieuwe dingen en werken ze aan hun ontwikkeling. Ik zie elke dag hoeveel impact dat heeft. Hoe ze zich beter leren handhaven in de maatschappij en keuzes durven maken voor hun toekomst. De impact is ongelooflijk groot en belangrijk. Dus zoek partners op met diezelfde ambitie en zet er samen de schouders onder!’
En hoe kijkt Olga terug op het MDT-project? ‘De oorlog heeft alles veranderd. Op een bepaald moment realiseer je je dat het nooit meer wordt als voorheen. Dat motiveert me om nieuwe dingen te doen en vooral keuzes te maken waar ik blij van word. Vind je je werk niet leuk? Stop ermee. Word je niet blij van de mensen om je heen? Verlaat ze.’
‘Hoewel ik met heel mijn hoofd en hart bij de oorlog en mijn familie ben, moeten we ook de moed vinden om door te gaan. Wij zijn verantwoordelijk voor de consequenties van onze acties, wat we wel en niet doen. Laten we ons verenigen. Wij kunnen het verschil maken.’
